τρωγάλιος

-ον, Α

(κατά τον Ησύχ.) αυτός που τρώγεται ωμός, τρωκτός*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τρωγ- τού τρώγω + επίθημα -άλιος (πρβλ. νηφ-άλιος, φυτ-άλιος)].